Op Reis met Corona

Een paar maand geleden, toen Nederland in lockdown was, heb ik m’n visa aangevraagd. Ziekenhuizen in Ethiopie hebben de capaciteit voor opname van een fractie van de zieke bevolking. Voorzorgsmaatregelen worden daarom ook genomen. Quarantaine en corona testen zijn verplicht voor elke bezoeker. Nadat ik hiervoor mijn instemming had gegeven, werd het visa dezelfde dag nog goed gekeurd en kon het pakken beginnen. Een paar dagen voor vertrek kreeg ik een stokje in m’n neus en keel. Ondanks dat ik vrij verkouden was, kwam de test negatief terug, goed nieuws. Op naar het vliegveld. Het was drukker dan verwacht, de ene Europese vlucht na de andere vertrok vanaf Amsterdam. Kapjes, schermen, handschoentjes waren er overal. De vlucht naar Frankfurt zat ook redelijk vol, soms met passagiers drie naast elkaar. Mondkapjes bleven op tijdens de vlucht, met één uitzondering, tijdens het eten en drinken. Onnodig om te zeggen dat ik vééél gedronken heb. Omdat Nederland een oranje gebied is voor Duitsland, moesten we een Duitse verklaring invullen in het vliegtuig. Mijn Duits is vrij basic, en veel verder dan ‘danke schön, bitte sehr’ kom ik niet. Waar ik voor getekend heb, Joost mag het weten. Wat nog een beetje lastig was, dat ik nog wel een hoestje had. Medewerkers liepen rond op het vliegveld, scannend voor symptonen. Dan maar in de toilet ff hoesten, handdroger aan en alles even los. Naar Addis Ababa was het rustig. Nog geen kwart van het vliegtuig zat vol en ik heb heerlijk geslapen. Aangekomen in Addis, mochten we eerst door de gezondheidscheck. De test werd gecheckt, temperatuur gemeten en later weer een stokje in de neus. Op het vliegveld werd ik geleid van de ene stop naar de andere, totdat ik ‘all good’ kreeg. Even wachten op de koffers, na een half uur kwam ik erachter dat de koffers toch op een andere band werden gelost. M’n gastheer stond al buiten te wachten en de tocht kon beginnen. M’n mondkapje heb ik nog nodig de komende maanden, de Ethiopiers geloven er heilig in.