Eerste Dagen op de Boerderij

Gisteren ben ik begonnen met lesgeven van de jongens op de boerderij. We gaan voor rust en ritme. Het is fantastisch dat met dit privéonderwijs je alle tijd en vrijheid hebt om te doen wat je wilt. We zijn keihard aan het blokken voor een herkansing van de oudste, Nederlandse grammatica schijnt moeilijk te zijn als je het niet de hele dag hoort. Honderden oefenzinnen om maar de talloze uitzonderingen op onze regels erin te slijpen. De jongste is al bezig geweest met bruggen bouwen, getallenlijnen lopen en de Nederlandse geschiedenis te illustreren. Natuurlijk mis je de groepsdynamiek. Het is gewoon even wennen dat je niet hoeft te zorgen voor een hele groep. Ik ben heel tevreden met de set-up en de vrijheid die ik hier krijg voor het onderwijs.

Op de boerderij gaat het leven ook gewoon door. Vanochtend schrokken we van een koe die op barsten stond. Het verhaal gaat dat ze kippenvoer gegeten had en dit een luchtbel creëert in haar buik. Onder toeziend oog van het hele bedrijf werd er een soort kruidig goedje naar binnen gegoten wat ervoor zorgde dat het vanachter ging doorstromen. ’s Middags was er een geit bevallen op het houten bruggetje bij de stal en een kleintje was hierbij in het water gevallen. Net op tijd kon het gered worden, maar we hopen dat het de nacht haalt.

Op woensdag is het hier de gewoonte om in de kantine met het personeel te lunchen. Ze eten dan indjerra, een zurige, luchtige pannenkoek met allerlei groentes. De eerste keer scheurde ik enthousiast met m’n linkerhand een stuk af en begon te eten. Ethiopiers gebruiken de linkerhand echter alleen voor achter en de rechterhand voor de voorkant. Dat is even wennen. Ik heb hier al heerlijk gegeten, het Ethiopische eten is een beetje spicy, net lekker. Ze eten veel dezelfde groentes, maken vaak een kruidig mixje van vlees, knoflook en veggies. En ik zit nog bij Nederlanders in huis, dus vanavond wordt er gewoon spagetti gegeten. Met chillies.