Allerhande Ongein

We zitten hier al bijna 24 uur zonder stroom, dus een goed excuus om het schoonmaken te laten en met de resterende batterij van mijn laptop een update te doen van het leven hier.

Vorige week was het wat spannend hier in Ethiopie, vanwege het Ericha festival dat de Oromo’s. Voor degenen die het nieuws een beetje volgen, weten dat een paar maanden geleden hier wat onrust was. De Oromo’s, een van de grotere bevolkingsgroepen hier, komt regelmatig in opstand om hun onvrede over de regering te laten blijken. De laatste jaren heeft ook het Ericha festival voor onrust gezorgd, vandaar nu de nodige voorzorgsmaatregelen. Militairen overal, controles, wegafsluitingen, vertraging van internet enz. Gelukkig is het festival goed verlopen. Debre Berhan is gelukkig ook Amhara gebied, een rustig en vriendelijk volk, wat het niet zo heeft op de oproerkraaiers.

Twee weken ben ik naar Addis geweest voor dagje, een beetje de toerist uithangen. Helaas waren de twee musea die ik wilde bezoeken dicht vanwege Corona en een renovatie. We zijn Mount Entoto opgereden met een rokende motor en hebben rondgekeken bij het paleis van Menelik de Tweede. De Ethiopiers zijn maar wat trots op het gebouw, wat nog geen 150 jaar oud is. Het is verboden om foto’s te maken van de historische Bijbels en de kostbare kleding van de heilige ambtenaren. Op het kerkplein van de Orthodoxe kerk waren we niet welkom, om het gebouw heen liggen en zitten vrouwen blootvoets te bidden. Een jochie van hooguit 6 jaar wil graag parkeergeld ontvangen voor onze auto, en de prijs verandert wanneer hij het geld in ontvangst neemt. Nu wil hij ook geld krijgen voor zijn vriendje die net op z’n mond gegaan is in de modder. Met gillende remmen dalen we weer af naar de beneden. De enigen die moeilijker hebben dan onze auto, zijn de strompelende vrouwen met een enorme stapel takkenbossen op hun rug. We passeren een stuk waar de straat opgebroken is om riolering aan te leggen. Dat dit een langdurig project is, blijkt wel uit de complete bedden die op de opengebroken weg gebracht zijn door de verkopers. We eten in een traditioneel Habesha restaurant, waar ze erg verbaasd zijn als we weten wat Tegabino en Shiro is. Het is ook erg rustig in dit restaurant wat leeft van toerisme.

Het feest van de vondst van de kruis van Christus wordt groots gevierd. Voor deze gelegenheid worden er overal in het land kruizen verbrand, hoewel de precieze betekenis daarvan voor mij onduidelijk is. We wilden de ceremonie bezoeken, maar ondanks diverse keren nagevraagd te hebben naar de tijd, was dit al afgelopen toen we aankwamen. Overal in de stad branden wel vuurtjes en zitten we mensen gezellig te eten en te springen rond het vuur. Wij worden ook ergens uitgenodigd, wat me weer een huwelijksaanzoek opleverde van een gast die achteraf al een vriendin bleek te hebben. De volgende morgen rond elf uur, wordt er op de deur geklopt. ‘Buna, buna’ Of ik op de koffie wil komen bij de buren. Een koffiebezoek kan enkele uren duren, in mijn geval wel vier uur, en bevatte voor mij drie maaltijden, wat drankjes, waaronder een gebrouwen malt ‘tala’ wat smaakt naar maagzuur, maar geen koffie. Naast het festival werd er ook de verjaardag van de twee-jarige zoon gevierd, en daarvoor werden kosten nog moeiten gespaard. Er was Dabo gebakken, injera met Dorowot, dulet (ingewanden van een koe), tibs, taart, fruit, snoep en popcorn. Nadat de kaarsjes uitgeblazen waren, sprayde de heer des huizes iedereen onder met een zeepsop. Overvol kwam ik net thuis, toen ik uitgenodigd werd bij de andere buren. Ook daar kreeg ik weer rijkelijk te eten en te drinken. Bakka zeggen helpt niet altijd, ze zetten gewoon weer iets nieuws voor je klaar. En zo belandde ik die dag misselijk beneden in het restaurant voor een kop thee en Ambo, een spa rood.

Een aantal weken geleden zijn we naar Shewarobit gereden. Het is een prachtige route, onderweg kom je apen tegen, die met honderden op een bergkam rondrennen. In Debre Sina verbouwen ze speciale bananen, kleintjes, maar heel smaakvol. In het dorpje ervoor brouwen ze voortreffelijke arkeii, een local whisky, waarvan het alcoholpercentage erg fluctueert en waar een shot daarvan je al onder de bank kan vegen. In Shewarobit leven ook veel mannen met rokken, de Afar bevolking die voornamelijk moslim is. De handel van Khat, een natuurlijke stimulant, is daar ook erg populair. In Shewarobit hebben we een researchproject van de universiteit in Debre Berhan bezocht, waar ze experimenteren met landbouwgewassen, zijderupsen, kippen etc. Al met al, een leuke dagtocht.

Vanwege Corona is de opening van de scholen al twee keer uitgesteld, en dus ligt het werk voor mij ook wat stil. Er zijn mogelijkheden voor mij om Engels te geven op de Pabo hier, wat ik erg leuk zou vinden. Alles gaat hier wel op Ethiopisch tempo, waar ik vrede mee moet leren sluiten. Anyways, ik heb weer stroom, dus ciao!

P.s. Bij het kopje ‘Foto’s’ kun je al een collectie foto’s vinden, die regelmatig wordt geüpdatet.