Melkam Addis Amet

Happy new year! Vanochtend klopte er een jochie op de deur. Toen ik opendeed, gaf hij me een verkreukeld tekenpapiertje met een bloem erop. Er verscheen nog een jongen met een verfrommeld lijntjespapier met een gekleurde bloem. Amasiganalu. Hartelijk dank, de jongens wachten beleeft en verlegen. Dit verrastte mij een beetje, ik denk dat ze een koekje of wat geld verwachtten, maar ik heb simpelweg niet genoeg in huis om het hele appartementencomplex van kinderen te voorzien. Er wonen gemakkelijk honderd kinderen hier, die ik niet allemaal wat zou kunnen geven. Dat is ook het lastige hier. Er is zoveel nood, maar je zult nooit genoeg hebben om iedereen te voorzien. Scheve gezichten eindigen vaak in gevechten en dat is niet de bedoeling. Een groepje jongens komt langs in witte feestkleding, al zingend. Als ze mijn raam passeren en naar binnen kijken, lopen ze snel door. Ook op zoek naar een leuk zakcentje.

Het is nieuwjaarsdag, de dag waarop volgens de verhalen, de koningin van Scheba terugkwam van haar bezoek aan koning Salomo (zwanger!). Honderdtwintig talenten goud had ze weggeven en toen de koningin terugkwam, werden haar rijkdommen weer aangevuld, de ‘Enkukatash’. Het is ook het teken dat het regenseizoen met de vele regen- en onweersbuien tot een einde komt. Een echte feestdag dus. Op Oudjaarsavond worden er vuurtjes gestookt en is er tijd voor arkeii, de local drank, en dans. Wachten tot twaalf uur is hier echter niet aan de orde, en vuurwerk ontbreekt ook voor het overgrote deel.

Vroeg in de ochtend waren wij gister al in Kebele 9, de armste buurt van de stad. De overste van de wijk had vijftig armste gezinnen geselecteerd en deze kregen van Debre Holland een kip, wat eieren en andere levensmiddelen. Buigingen, zegenwensen en de handen omhoog. ‘Moge God je zegenen.’ Als we buiten komen, staat er een groep Ethiopiers te wachten, met lege handen. Zij willen ook. De overste legt de situatie uit en belooft ze in een volgend programma te betrekken.

Met een strijdende kip vertrekken de vijftig gezinnen naar huis. Zij kunnen ‘dorowat’ maken, een echt feestmaal. Op Nieuwjaarsdag zijn de Ethiopiers gewend om een kip te slachten en hier een saus van te maken. Nu wil het geval dat woensdagen en vrijdagen vastendagen zijn voor de Orthodoxen. Op deze dagen mogen ze geen vlees, melk of eiproducten eten. De meerderheid van de bevolking is Orthodox, een soort Katholiek, met strenge wetten. Naast de twee dagen per week om te vasten, zijn er nog meer vastendagen, optellend tot de helft van het jaar. Op deze dagen mogen de Ethiopiers ook geen dieren slachten. Op de ‘normale’ dagen kunnen ze geen vleesproducten eten die bereidt zijn op vastendagen. ‘What can I do? Culture!’ Omdat hier 90% van de bevolking Orthodox is, is de sociale controle ook groot. Het is vrijdag vandaag, Nieuwjaarsdag. Je begrijpt, dat is een obstakel voor de Orthodoxen, geen dorowat. Maar, geen probleem, ze krijgen er gewoon een extra feestdag bij. Zaterdagochtend zullen de kippen worden geslacht en dan begint het echte feest. De invloed van de Orthodoxen is vrij groot hier in het land. Vanwege Corona waren alle kerken gesloten, maar dat gold niet voor de Orthodoxen. De Protestanten daarentegen, een religieuze minderheid, moesten de kerken sluiten en het bijeenkomen nalaten.

Nog een leuk weetje, we lopen hier zeven jaar achter. Happy 2013!